Pinkpop
Drie uur rijden heen; Te veel geld uitgeven aan eten; Natgeregend worden tot op je onderbroek; Lopen te soppen in je afgetrapte All stars en bij elke stap bang zijn uit te glijden en met je gezicht in een dikke laag modder terecht te komen; Uren wachten op die ene artiest terwijl je voeten en je rug je van binnenuit aan het vermoorden zijn; Drie uur rijden terug, om dan uiteindelijk rond 5 uur 's ochtends je bed in te kruipen en binnen 2 seconden in slaap te vallen. Ik denk dat dit wel zo ongeveer het ultieme Nederlandsemuziekfestivalgevoel beschrijft zoals ik dat een aantal weken geleden heb ervaren.
Zondag 12 Juni, de laatste dag van het drie-daagse festival in Landgraaf, liep ik daar met mijn vrienden m'n ogen uit te kijken en m'n toch-al-dode schoenen nu toch definitief het graf in te jagen. Normaal gesproken moet ik niks hebben van grote groepen bijeengepropte mensen, (en met 70.000 festivalgangers was dit toch wel de grootste groep mensen waar in ooit tussen heb gestaan denk ik) maar hier was de sfeer zo goed dat ik niks anders kon doen dan genieten. Samen met die 70.000 mensen het nummer "we are the world" meezingen met Lionel Richie is denk ik een van de gaafste ervaringen ooit. Met zijn allen even stilstaan bij hoe we de aarde en haar bewoners behandelen, geeft zeker een gevoel van hoop en saamhorigheid. Maar wat dat misschien nog wel meer deed, was het moment nadat Paul McCartney het podium afliep en iedereen in koor (en uiteindelijk in een soort van mislukt kanon) het refrein van "Hey Jude" begon te zingen, totdat Sir Paul het podium terug op kwam rennen en nog eens zes toegiften speelde.
Twee zeer iconische muzikale helden natuurlijk, maar ik denk dat voor mij persoonlijk het leukste van de dag was om twee van mijn favoriete bands live op te zien treden: Bring Me The Horizon en Balthazar. Bring Me The Horizon is een Britse alternative metal/metalcore band die ik in november nog een keer ga zien, met als zanger de veel te knappe Oliver Sykes (inner fangirl komt even naar boven, excuse me) Balthazar is een minder bekende Indie rock band uit België, waar ik op dit moment naar aan het luisteren ben :)
Ik heb leuke nieuwe artiesten ontdekt, oude wereldwijde favorieten nog even mogen meemaken, en twee van mijn eigen favoriete bands eindelijk live gezien. Ik denk dat ik met een gerust hart kan zeggen dat dit een van de leukste dagen van mijn leven is geweest, ondanks de regen. Hopelijk volgend jaar weer. :)

Sir Paul was wel tevreden met ons als publiek.

Crowdsurfen was streng verboden, maarja, wij mensen zijn nou eenmaal een eigenwijze soort.

Still can't believe this happened... (Oliver Sykes)

"Yes we've been rats, for quite a while. Lacking of any decency and style."
Maak jouw eigen website met JouwWeb